le cours de mathématiques à Paris

Na een leuk-drukke week zijn onze film- en fotoverslagen - en wij natuurlijk - terug op Nederlandse bodem. Hoezo 'terug op Nederlandse bodem?' zul je je afvragen, 'jullie zitten toch in Nederland op school?' Roep je vader en moeder om je moreel te ondersteunen, ga op je stoel zitten, hou je goed vast en lees...!

Dinsdag 8 mei begint de dag al goed: warm stokbrood met kaas en nog net geen frans wijntje. Rond een uur of negen vertrekken we richting de Eiffeltoren. Na wat lopen en 'metro-en' langs een aantal andere bezienswaardigheden en rond half elf komt de klas aan bij 'la tour Eiffel'! Wauw, wat issie gróóóóót!

Dan begint meneer Amoraal met ‘de les’. “Hoe hoog is de Eiffeltoren?” “driehonderdvierentwintig meter” roept er één. De ander: “dat weet niemand, de grootte verschilt. Het ligt aan de temperatuur”! Meneer Amoraal kijkt de groep rond. “Wij gaan vandaag berekenen hoe hoog de Eiffeltoren NU is!”De hele klas staat met open mond toe te kijken. “Die is gek”, smoezen drie meiden.

Amoraal haalt een stapel papier uit z’n tas. Iedereen krijgt een lespapier en een gewoon ruitjespapier. Je kunt de leerlingen die níet met open mond staan op één hand tellen! Amoraal begint uit te leggen: “Door dit blaadje een aantal keer te vouwen, en dan langs de lijntjes naar de top van de Eiffeltoren te kijken, kun je door middel van stappen uitmeten hoe hoog de Eiffeltoren is!”

Na wat aanwijzingen van meneer Amoraal en een paar vragen van leerlingen gaat de groep aan het werk. Meneer Amoraal loopt op het plein rond alsof het z’n eigen “lokaal 36” is. Hier een grapje, daar een aanwijzing, en na een uurtje heeft iedereen z’n eigen antwoord gevonden. De antwoorden lopen nog wat uiteen – het is ten slotte de eerste keer dat ze op deze ‘amo-manier’ iets opmeten!

Natuurlijk is de Eiffeltoren niet het enige indrukwekkende gebouw in Parijs, en daarom wordt er op woensdag 9 mei nóg een les ‘opmeten met amo’ gegeven. Deze keer bij La Défense. La Défense is een prachtige kantorenwijk in Parijs, er wonen ‘maar’ 20.000 mensen, maar er werken er wel 150.000! We meten het indrukwekkende gebouw “grande arche” of “l’Arche de la Défense”, bedoeld als een 20e eeuwse versie van de “Arc de Triomph”. Dit gebouw is vréselijk groot en met het gigantische plein midden tussen alle kantoorgebouwen een prachtige plek voor ons meet-team! De meeste leerlingen zijn vreselijk enthousiast en er ontstaat een ware competitie wie er als eerst de hoogte heeft opgemeten.

Meneer Amoraal is weer helemaal in z’n element, ook op het gigántische plein geeft hij les als in z’n eigen lokaal. Het valt ons mee dat hij niet ook voorbijgangers betrekt in de les, hoewel er natuurlijk genoeg nieuwsgierige fransen zijn die even blijven staan of zelfs vragen wat hier gebeurt!

Omdat we op school altijd alles moeten ‘reflecteren’ (terugkijken hoe het ging) doen we dat nu ook maar even. Het valt ons op – dat lees je ook in ons stukje – dat meneer Amoraal zich bij wiskunde áltijd helemaal goed voelt. Als er ooit wiskundelessen worden gegeven in de ArenA, zouden wij als docent toch Amo voorstellen! Door de tumor die hij had, en het niet-kunnen-werken wat daarop volgde is de drive van Amoraal zo groot als die van 5 andere docenten bij elkaar! Wiskunde is een deel van Amoraal's leven, zoals muziek in het leven van Gerard Joling zeg maar (verschil is dat Amo góed is in wiskunde).